Wydaje się, że nikomu nie jest przyjemność słuchać mistrzostwa pobliskiego sąsiada. Dla większości sytuacja ta powoduje jedynie niewielki dyskomfort, który natychmiast mija. Są jednak ludzie, którzy dochodzą do prawdziwej wściekłości z pozornie prostego hałasu. I to nie jest zwykła irytacja, to jest - teraźniejszość. niechęć do dźwięków.
Dzisiaj "Tak prosty!" opowiedzieć o mizofilii - chorobie, która łamie zwykły rytm życia milionów ludzi.
Mizofonia - forma nietolerancji dla dźwięków, która jest najbardziej oryginalnym zaburzeniem neurologicznym. Doświadczone negatywne doświadczenia sprawiają, że mizmonicy czują prawdziwy gniew. Tak więc, po usłyszeniu płaczu dziecka, odgłosu przycinania gwoździ, głośnego żucia lub ciężkiego oddechu, osoba cierpiąca z powodu mizonii zaczyna odczuwać pogłębiające się uczucie dyskomfortu, które rozwija się w atak wściekłości i gniewu.
Najbardziej znane dźwięki, na które większość ludzi nawet nie zwraca uwagi, mogą sprawić, że sytuacja będzie wyjątkowo napięta. Oto one, wyzwalają mizofię.
Nietolerancja dźwięków pojawia się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania.Pacjenci są prawie zawsze dokładni, aby dzień mógł wywoływać czas wystąpienia choroby. Na przykład na następnym łóżku z chłopcem spał zimny brat, którego oddech był tak ciężki i lepki, że nie mógł spać. Od tego czasu chłopiec nie może znieść, gdy ktoś głośno oddycha.
Często mizofonie cierpią nie tylko z powodu swojej choroby, ale także z niepoważnej postawy ludzi wokół nich. Jeśli dźwięk cię nie denerwuje, dlaczego miałby denerwować kogoś innego? Taka egocentryczna postawa jeszcze bardziej zaostrza codzienne życie mizmoników. Nie mogą jeść w kręgu rodzinnym, nie chodzą do kina, nie chodzą do kawiarni, nie jeżdżą publicznymi środkami transportu i często śpią samotnie.
Osobie zwykłej trudno jest zrozumieć, jak się czuje mizmonika. Pod wpływem bodźców doświadczają nie tylko gniewu, lecz także prawdziwego tsunami. W ciężkich przypadkach takie osoby po prostu nie są w stanie radzić sobie z agresją. Na przykład na jednym z parkingów 13-letnia dziewczynka nie mogła już dłużej słyszeć dźwięku swojej matki, więc próbowała otworzyć okno samochodu, żeby zdobyć łopatę i zabić matkę.
Niedawne badania tej patologii wykazały, że problem leży w wewnętrznej percepcji dźwięków. Innymi słowy, wysepki i przyśrodkowe obszary przedczołowe kory mózgowej łatwiej ulegają aktywacji w morfonice niż u innych ludzi. Wyraźniejsze i silniejsze przekazywanie sygnału wyzwala negatywne emocje, takie jak gniew i gniew.
Nie ma leczenia dla mizofonii. Niektórzy lekarze zalecają pacjentom pójście do psychiatry, inni do medycyny alternatywnej. Terapia dźwiękiemPrzy okazji pomaga częściowo poradzić sobie z problemem. Pacjenci w uszach umieścili specjalne urządzenie, które tworzy stałe tło szumu. Na przykład ktoś nie może znieść cichego dźwięku przycinania gwoździ, ale w hałaśliwej jadalni czuje się komfortowo. Jest to hałas z jadalni, który zostanie umieszczony w uszach pacjenta.
Tom Griffiths, profesor neurofizjologii kognitywnej na Uniwersytecie w Newcastle, używa precyzyjnie ukierunkowanych wyładowań elektrycznych do terapii mizfonii. Jak wiesz, pozwalają ci wpływać na funkcjonowanie mózgu. "Po zbadaniu mechanizmów kontroli aktywności mózgu u pacjentów z mizofonia, zebraliśmy wystarczająco dużo danych, aby zrozumieć i opisać tę chorobę"konkluduje.
Traktuj Misaufa ze zrozumieniem i szacunkiem! Cóż, jeśli interesuje Cię ten informacyjny artykuł, udostępnij go znajomym w sieciach społecznościowych.
