We wrześniu młoda aktorka i modelka Stella Baranovskaya zmarła na białaczkę. I wszystko będzie dobrze, ale kiedy dziewczyna dowiedziała się o strasznej diagnozie, a jej przyjaciele zaczęli zbierać pieniądze na leczenie, publiczność natychmiast rzuciła się winić chorych za oszustwo. W końcu pacjent z rakiem nie może dobrze wyglądać, publikować zdjęć na portalach społecznościowych i prowadzić aktywny tryb życia. Cóż, gdzie widziałeś to ... Chore? Cierpię!
"Tak prosty!" Proponuje zrozumieć, dlaczego w naszym społeczeństwie chory człowiek powinien być blady, tępy i nieskończenie nieszczęśliwy.
"Coś, co nie wygląda źle" - znajomy wyraz wątpliwości, jak gdyby podczas przeziębienia lub po ciężkiej chorobie, musisz zachowywać się zgodnie z określonym algorytmem. Na przykład, jeśli cierpisz wystarczająco niezbyt chory. Dlaczego aktywny styl życia podczas choroby powoduje wiele krytyki i zachęt?
I ilu z nas musiało chować się przed nauczycielem lub kolegami z klasy, spotykać się z nimi w czasie przeziębienia. Co, jeśli uważają, że w ogóle nie ma choroby i co rodzice kupili zaświadczenie do szkoły? Chociaż jest oczywiste, że podczas zimna można i należy spędzać czas na świeżym powietrzu, a nie kwaśny w czterech ścianach.Wręcz przeciwnie, nie warto chodzić do szkoły, aby nie narażać kolegów z klasy na ryzyko.
Stereotypy mówią, że musisz zachorować na warstwę, zamieniając się w sto kocy, zamiast organizować wygodne i wydajne odzyskiwanie dla siebie. Od wczesnego dzieciństwa przyzwyczailiśmy się do tego, że najczęściej przeziębienie to wielkie święto, bo jeśli jest dobre "baw się źle"możesz co najmniej tydzień lenić się w domu, nic nie robiąc. Najważniejsze jest umiejętne odgrywanie ich roli.
Taka reakcja społeczeństwa w części przypomina z dala od izolowanych historii ludzi, którzy byli poddawani przemocy, ale zaskakująco zbyt wytrwale i spokojnie. Jakby osoba, która przeżyła trudną sytuację i nie popełniła samobójstwa, budzi zamieszanie z niczego.
Mało kto to myśli zachowanie pacjenta osoba publiczna prawie nie mówi o stanie swojego wewnętrznego świata. Rzeczywiście, często wysiłki skierowane na zewnątrz pomagają przestać koncentrować się na problemie, a nawet mieć efekt terapeutyczny.
Jak wygląda chory człowiek - nie wskaźnik. Na przykład, po postawieniu ciężkiej diagnozy, ludzie nadal są aktywni i cieszą się życiem.W związku z tym następuje nowa hierarchizacja. Kiedy stanie się jasne, że życie może się skończyć w każdej chwili, chcę cieszyć się każdym dniem.
Jeśli nie musieliście przechodzić cierpienia, to żadna choroba lub osiągnięcie nie jest uważane za warte wsparcia. Czy masz czas, aby zrobić manicure i pójść na siłownię, wychowując roczne dziecko? Jaką macie matkę! Otrzymałeś trzy dyplomy i zbudowałeś udaną karierę? Twoje osiągnięcia nie są nic warte, jeśli nie opuściłeś gwiazd z kompletnego ubóstwa.
A tutaj masz do czynienia z poważną chorobą i utykanie ... Proszę, weź przeciwną reakcję: "Co ty, taka szmata, nie możesz się spotkać?" Poczekaj! Rozweselaj! Nie rozwiewaj nosa! " Okazuje się, że poziom cierpienia, który pasowałby każdemu, po prostu nie istnieje. Chora osoba się odwraca między dwoma pożarami: nie powiesił sobie nosa - nie jest chory, a jeśli pokazuje, jaki jest zły, no cóż, zdecydowanie jest narzekał.
W jednym przypadku następuje deprecjacja doświadczeń innych osób. Zamiast okazywać współczucie i zrozumienie, społeczeństwo stara się szybko zaizolować. Ale przecież nikt nigdy nie wie na pewno, co tak naprawdę dzieje się w życiu innej osoby, co czuje i jakie wysiłki musi podjąć, by przezwyciężyć tę sytuację.
Osoba, która nadal się uśmiecha pomimo ciężkiej choroby, zasługuje na taki sam szacunek jak osoba, która cierpi z powodu bólu w piekle. Wygląda na to, że każdy z nas powinien być trochę łagodniejszy i bardziej troskliwy, nie szukać sztuczek w każdym drobiazgu i przestać podejrzewać wszystkich i wszystkich. Nie osądzajcie, a nie zostaniecie osądzeni.
Podziel się tym artykułem ze znajomymi, jeśli uważasz, że jest to istotne.
