Jak rozpoznać problem toksycznych rodziców byłego Związku Radzieckiego

Nawet szczerze kochający rodzice mogą zaszkodzić dziecku, co może spowodować poważne problemy w jego dorosłym życiu. Nikt nie rodzi się z pełnym zrozumieniem, jak prawidłowo wychowywać swoje dzieci. Wszyscy popełniamy błędy. Ale ktoś poprawił się na czas, a ktoś nadal zatruwa swoje dzieci destrukcyjnymi postawami. Rodzice, którzy nie chcą widzieć i rozpoznawać ich działań, szczerze sabotują, w psychologii nazywani są "toksycznymi".

Obok toksycznych rodziców, dzieci są stale w stanie stresu emocjonalnego i psychicznego. W tym artykule skupimy się na ojcach i matkach, którzy moralnie okaleczają swoje dzieci. Można je obliczyć na podstawie 11 znaków.

© DepositPhotos

Relacje między rodzicami a dziećmi

1. Odrzuć i nie chroń
   Niektórzy ojcowie i matki wierzą w charakter temperamentu, podnosząc dziecko pod względem surowości. Ten typ wychowania jest szczególnie rozpowszechniony wśród osób ze starej szkoły, która wychowała się w czasach sowieckich. Dzieci takich rodziców są zmuszone szukać miłości, stale ponosząc ciężar odpowiedzialności i winy. Chwalić, wspierać, słuchać skarg, akceptować i rozumieć - wszystko to dla toksycznych rodziców jest uważane za ślinienie.

   Metoda jeżyków może rozwijać tylko agresywne, nie reagujące emocjonalnie osobowości, pozbawione własnych opinii.

   © DepositPhotos

2. Zastraszaj i zachowuj się nieprzewidywalnie
   Porządek i dyscyplina są do pewnego stopnia konieczne, ale w żadnym wypadku dziecko nie powinno bać się rodziców. Jeśli ciągle obwiniasz go o jakiekolwiek działania i karę za niewłaściwe zachowanie, wtedy dziecko będzie po prostu bać się powiedzieć coś. Istnieje ogromna różnica między szacunkiem dla rodziców a lękiem przed nimi.

   Przez zastraszanie i nieprzewidywalne zachowanie tacy rodzice nigdy nie osiągną szczerych i bliskich relacji z dziećmi w przyszłości.

   © DepositPhotos

3. Krytykuj każdy krok
   Tylko moralnie chorzy rodzice karzeją swoje dzieci za błędy. Ciągła krytyka pozbawia dziecko motywacji do wypróbowywania nowych rzeczy i uczenia się świata, niszczy jego wolę, wolność wyboru i kreatywność. Toksyczni rodzice nie wierzą, że dzieci muszą uczyć się na swoich błędach.

   Nadmierne potępienie i zarzuty nie stymulują do bycia lepszymi, ale stanowią niebezpieczny rodzaj przemocy emocjonalnej i rozwijają niskie poczucie własnej wartości u dziecka, niepokój, niezdecydowanie i inne zaburzenia psychiczne w wieku dorosłym.

   © DepositPhotos

4. Zbyt wiele obowiązków
   Nie pozwalają one dzieciom żyć, ładując je ciągłymi zadaniami i pracami domowymi. Praca domowa zabiera dziecko więcej czasu niż nauka, zabawa, chodzenie, rozmowy z przyjaciółmi. Rodzice zapominają, że dzieciństwo to najszczęśliwszy okres życia, czas gier i rozrywki, który kończy się zbyt szybko.

   W wyniku takiego związku dziecko, stając się dorosłym, zostanie zamknięte, rozgniewane, nie będzie wiedziało kim jest i czego chce od życia.

   © DepositPhotos

5. Manipuluj i potrzebujesz uwagi
   Toksyczni rodzice sprawiają, że dzieci są wiecznymi dłużnikami, wierząc, że poświęcają wiele ze względu na siebie. Zobowiązują dziecko, aby pozostało blisko, aby dbać o nich i ich interesy. Ludzie ci manipulują poczuciem winy, domagając się całkowitego poddania się, przenosząc odpowiedzialność za wszystkie nieszczęścia, choroby i cierpienia na dziecko.

   Są to pasożytnicze relacje, które wymagają wielkiego zwrotu z dzieci, czasu i energii, powodując poczucie niespłaconego długu. Dzieci zaczynają lekceważyć własne interesy, tracąc własne ja.

   © DepositPhotos

6. Ukarany milczeniem
   To jest najbardziej głupi i niezdrowy sposób komunikowania się. W wielu rodzinach kara za milczenie jest uważana za najlepszy argument do rozwiązania problemu."Już nie mówię do ciebie", jest zwrotem oznaczającym pasywno-agresywne zachowanie, typowe dla infantylnych i niedojrzałych osobowości.

   Osłabiony od dziecka ścianą ciszy, toksyczni rodzice sprawiają, że doświadcza najbardziej niszczycielskich emocji, które niszczą samoocenę i pogłębiają poczucie winy do granic możliwości.

   © DepositPhotos

7. Nie szanuj osobistej przestrzeni
   Tam, gdzie nie ma szacunku dla osobistej przestrzeni dziecka, nie ma w zamian szacunku dla rodziców. Wchodzenie do pokoju bez pukania, czytanie osobistego dziennika i korespondencji w sieciach społecznościowych, podsłuchiwanie rozmów telefonicznych przy drzwiach - rodzice myślą, że w ten sposób zapewniają dziecku bezpieczeństwo.

   Często szczegóły życia dzieci stają się znane innym krewnym, przyjaciołom, sąsiadom, nauczycielom. Rodzice zastanawiają się, dlaczego ich syn lub córka nie ufają im, zachowują się jak inni, kłamią lub przestają się komunikować.

   © DepositPhotos

8. Nadmierna opieka i kontrola
   Po pierwsze, rodzic eskortuje do i ze szkoły, karmi, sukienki, zegarki na każdym kroku, a następnie wybiera preferencje smakowe, przyjaciół, pracy i małżonków. Naruszenie przestrzeni osobistej staje się wymogiem zgłaszania każdego doskonałego kroku, aby dostarczyć pełnych informacji o swoim życiu osobistym i przyjaciołach.Wyrafinowanie tego rodzaju emocjonalnego nadużycia polega na tym, że tworzy iluzję miłości i troski.

   Dziecko na początku nawet nie podejrzewa o podstęp. Kiedy hiper-opieka staje się dla dziecka więzią, która jest prawie niemożliwa do złamania, znajduje to odzwierciedlenie w jego związku z rówieśnikami w szkole lub instytucji. A także z kolegami z pracy w przyszłości. To stosunek do dziecka w rodzinie w rezultacie zniszczy jego dorosłe życie.

   © DepositPhotos

9. Zabrania się wyrażania emocji
   "Chłopcy nie płaczą!", "Dobre dziewczyny nie zachowują się tak!" - zwroty tłumiące emocje, nie pozwalające pozbyć się nagromadzonej urazy i gniewu. Niezdrowy zakaz manifestacji uczuć generuje umysłową i fizyczną porażkę. W rezultacie mały człowiek staje się samowystarczalny, czuje się samotny, wyczerpany. Ograniczanie emocji jest bezpośrednią drogą do depresji i zaburzeń psychicznych.

   © DepositPhotos

10. Uświadom sobie ich ambicje kosztem dziecka
    Punktem kulminacyjnym egoizmu jest zmuszenie dziecka do zrobienia tego, czym nie jest zainteresowany, umieszczanie niezrealizowanych pragnień na jego ramionach. Toksyczny rodzic mocno wierzy, że lepiej zna potrzeby potomstwa, dając mu sekcję sportową lub taniec.Widząc u dzieci jedynie kontynuację samych siebie, a nie odrębne niezależne osobowości, toksyczni ojcowie i matki łamią losy dzieci.

    © DepositPhotos

11. Deprecjonuj
    Aby dziecko dorastało jako pełnoprawna osoba, potrzebuje bezwarunkowej miłości. Jeśli dziecko powiedziano, że był "zły", że miłość musi być "zarobiona", że "wszystkie dzieci są normalne, tylko ty jesteś niewdzięczny", wtedy dorośnie z uczuciem, że nie stał się dobry dla swoich rodziców.

    "Czemu cztery, nie pięć?", "Mogłem zająć pierwsze miejsce", "Twoja siostra jest znakomitym uczniem, a ty jesteś przyczółkiem" "Malujesz pięknie, ale to nie jest przydatne w życiu" - w takich chwilach dziecko czuje się niepotrzebne i umocnił się w osobistej niepewności, tracąc podstawę osobistego znaczenia i poczucia własnej wartości. Dojrzewając, dzieci takich rodziców popadają w rozpacz z powodu kłopotów, nie znajdując siły, by pokonać całkiem możliwe przeszkody.

    © DepositPhotos

Dzięki tym oznaczeniom łatwiej jest wyśledzić początki takiego zachowania u siebie i zatrzymać je na samym początku wychowywania własnych dzieci. Zwróć uwagę na humanitarne metody wychowywania słynnego nauczyciela Benjamina Spocka. Jeśli twoi rodzice byli emocjonalnymi gwałcicielami, to absolutnie nie twoja wina, nawet jeśli sprawili, że w to wierzysz. Nie ponosisz odpowiedzialności za swoje działania.

Konflikty między rodzicami i dziećmi w starszym wieku jest bezpośrednią konsekwencją ich wychowania. Niestety, nie wszyscy rodzice są źródłem wsparcia dla dzieci i wzorem do naśladowania. Ponieważ większość dzieci jest równa rodzicom i wierzą w każde ich słowo, szkoda wyrządzona ich kruchej, niedojrzałej psychice jest destrukcyjna.

Możliwe, że nasze kłopoty są niezagojoną raną spowodowaną przez toksycznych rodziców. A może twoja metoda rodzicielska ma echa "zatrutych" czasów dzieciństwa? Mamy nadzieję, że ten artykuł sprawi, że myślisz i naprawisz go.