Kiedy moja córka miała półtora roku życia, moi krewni i znajomi znudzili się pytaniami, dlaczego nie jesteśmy zarejestrowani przedszkole. I co drugi rodzic na placu zabaw starał się współczuć biednej dziewczynie, która sama się nudzi. A w przedszkolu jest tyle zabawy i dużo dzieci ...
© DepositPhotos
Ponieważ nie mam pojęcia o hałaśliwej zabawie półtora dzieci, powstrzymaliśmy się od ataku tak bardzo, jak tylko mogliśmy. Jednak sytuacja rodzinna była taka, że w wieku 2 lat córka wciąż była kolejną ofiarą placówki przedszkolnej.
Dlaczego ofiara? Tak, ponieważ gdybym miał okazję zwrócić czas, nigdy bym jej nie zabrał do żłóbka. Nie mieliśmy żadnej adaptacji, mieliśmy żywe piekło. Napady złości, krzyki, łzy i smarki zaczęły się w domu.
© DepositPhotos
Opór spowodowany niezrozumieniem dziecka, dlaczego tak się dzieje obcy, był tak silny, że płakaliśmy razem. Jest w pokoju, w którym powinno się bawić z tuzinem tych samych wrzeszczących dzieci, a ja jestem przy bramie, gdzie malowane słońce uśmiechało się pod pięknym napisem "Przedszkole" Słońce "to ogród dobroci, marzenia dzieci zawsze spełniają się tutaj."
Nauczyciele pocieszyli frazesami, że wszystkie dzieci są inne, że dostosowujemy się, po prostu musimy poczekać. Czekaliśmy, ale nie mogliśmy się przystosować. Ani my, ani połowa naszych rówieśników.
© DepositPhotos
Jeśli przegapisz niekończące się kręgi smarków i zatrzymasz się na psychologiczną adaptację do przedszkola, córka nigdy do tego nie przywykła. Zrezygnowała.
Ukorzyła się i poszła do ogrodu jako więzień do ciężkiej pracy. Czasami po cichu, czasami z okrzykiem, ale chodząc. Nie potrzebowała innych dzieci, gier, tańców, angielskiego i Karty Doman. Mały człowiek w ciągu swoich 2 lat upokorzył się, że jej rodzice tego potrzebują i nie było innej opcji.
© DepositPhotos
Jak pamiętam, nasza pierwsza bal maturalna, której od rana towarzyszyło jedno zdanie: "Mamo, czy to jest ostatni dzień na pewno, czy jutro nie pójdziemy do przedszkola?" I tak, to był nasz ostatni dzień. Potem był jeszcze jeden dekret, przygotowanie do szkoły, ale to zupełnie inna historia.
Oczywiście ogród nie był nieskończenie czarnym paskiem. Były plusy, nowi przyjaciele, a nawet stajenni! Ale naszym największym "osiągnięciem" był zwiększony niepokój, w którym nikt nie jest winien, ale my, rodzice. I do tej pory niwelujemy konsekwencje.
© DepositPhotos
To bardzo smutne, że współcześni rodzice nie mogą sobie pozwolić na poświęcenie uwagi dziecka tak bardzo, jak on potrzebuje. Nie wszyscy mają babcię, dziadka i nianię pod ręką. Nie wszyscy mogą zrezygnować z pracy, ponieważ czasami też brakuje jej. Rozumiem uczucia tych matek i ojców, którzy składają wymuszone ofiary.
Z punktu widzenia neuropsychologii nie istnieje optymalny wiek dla odwiedzin przedszkola. Im szybciej dziecko poczuje, że nie jest bezpieczne, tym dłużej będzie rozwijał pewne wyższe funkcje umysłowe: uwagę, myślenie i mowę.
© DepositPhotos
Wyobraź sobie, że jesteś bezbronnym dzieckiem iw pewnym momencie bezpieczny świat w obliczu twojej matki nagle zniknął. My, dorośli, rozumiemy, że spotkamy się wieczorem. A dziecko nie rozumie! Żyje w trybie "tu i teraz", jeśli mama zniknie, oznacza to, że nie wróci. Stąd wszystkie łzy dzieci, protesty i wypłaty.
Czasami rodzice są szczęśliwi, że dziecko nie ma napadów złości i szybko przyzwyczaił się do ogrodu. Ale w rzeczywistości takie dzieci czasami trudniejsze! Doświadczają oddzielenia w sobie. A teraz zastanówmy się, jaką wiedzę można uzyskać, będąc w ciągłym alarmie?
© DepositPhotos
Podczas stresu mózg zwalnia rozwój mowy dziecka w przedszkolu, ponieważ nie może brać udziału w procesach poznawczych i uczyć się z pełną siłą. Przedszkole to "perederzhka", a nie rozwój.
Kiedy słyszę, jak matki mówią, że chodziły do przedszkola rok, półtora roku lub nawet wcześniej, szczerze żal mi tych małych okruchów. Przynajmniej do 3 lat, dzieci w zasadzie nie potrzebują wszelkiego rodzaju "rozwoju", programy rozwoju dziecka w przedszkolujeśli w pobliżu nie ma mamy. W końcu nie wszystkie dzieci są odporne na stres, wszystkie są różne.
© DepositPhotos
Jeśli istnieje możliwość opóźnienia wizyty w przedszkolu, należy z niego skorzystać. Po 3 latach doświadczeń i łez oczywiście będzie, ale nie na tak dużą skalę i bez takich konsekwencji dla zdrowia i rozwoju psychicznego dziecka. Najważniejsze to nie wczesny rozwój, ale na czas!
Moje najmłodsze dziecko poszło do ogrodu dokładnie za 3 lata. I widzę różnicę, biorąc pod uwagę, że postacie ze starszymi są zupełnie inne. Biega do ogrodu i płacze, gdy tam nie idziemy. Mam nadzieję, że robię to, co trzeba.
© DepositPhotos
Ostatnio zaobserwowano taki trend: dzieci są rozwijane w każdy możliwy sposób od kołyski. Dlaczego? W końcu o wiele ważniejsze jest, aby nie próbować umieszczać jak najwięcej informacji w głowie dziecka, ale aby zrozumieć, jak korzystać z zasobów mózgu i robić wszystko na czas.
Drodzy rodzice, bądźmy szczerzy, kto potrzebuje więcej w przedszkolu? Cóż, oczywiście, ty. Bardzo trudno jest wychowywać dzieci i jest mało prawdopodobne, aby odniosło sukces bez błędów, ale najważniejsze jest, aby robić wszystko z miłością, aby dziecko mogło je poczuć.
Napisz do nas w komentarzach, czy wyślij dzieci do przedszkolaczy wiek nie ma znaczenia?
Udostępnij ten przydatny artykuł znajomym w sieciach społecznościowych.
