Niezwykłe, na pierwszy rzut oka niezapomniany obraz. Szczupłość, głębokie zmarszczki, pieczenie oczu, drapieżny nos - idealny typ do roli złych starych kobiet i przebiegłych czarownic.
Niewielu wie, że pojawienie się Marii Kapnist jest wizualnym efektem 15-letniego więzienia w gułagu, że jej cały los niemal od pierwszego do ostatniego kroku jest ciężką próbą, udręką i torturami ...
Kapnisty (Kapnissi) to grecka rodzina wywodząca się z wyspy Zante (obecnie jest Wyspa Zakynthos). Przedstawiciele Chwały tej rodziny nabyli weneckie nabożeństwo, aw 1702 roku doża Wenecji Alviza II Mocenigo nadały tytuł Stotelhello Capnisi.
Wnuk Stomatello, Peter Khristoforovich walczył z Turkami po stronie rosyjskiego cesarza Piotra I, osiadł na Ukrainie i wkrótce zmarł. Jego syn Wasilij stał się również pułkownikiem wojskowym pułku Mirgorod i brygadierem, i napisał swoje nazwisko jako Kapnist. Zasłynął w bitwach pod Ochakowem w 1737 roku.
Wszystkie Kapnisty odpowiednio korespondowały z mottem w herbie rodzinnym: "Niewzruszony w ogniu". Wśród nich dowódcy kozackich żołnierzy, dekabrystów, osób publicznych i Wasilij Kapnist przeszedł do historii jako wielki poeta i dramaturg.
W linii matki Maria Rostislavovna jest genetycznie związana z najsłynniejszymi rodzinami: Apostołami, Goleniszewem-Kutuzowem, słynnym wodzem zaporożskim Iwanem Sirko i ukraińskim hetmanem Polubotkojem.
Maria Rostislavovna Kapnist urodził się 22 marca 1914 r. Początkiem jej życia była zazdrość. Ojciec Rostislav Rostislavovich Kapnist jest hrabią, bogatym człowiekiem, wybitną postacią.
Matka Anastasia Dmitrievna, z domu Baidak, jest szlachetną, piękną kobietą, która znała 18 języków! Luksusowa rezydencja na Promenade des Anglais w Petersburgu, Fiodor Iwanowicz Shalyapin jest przyjacielem rodziny i lojalnym fanem matki.
Shalyapin po raz pierwszy zwrócił uwagę na młodego Mirochku (jako krewnych i przyjaciół zwanych Maria Rostislavovna). Udzielił lekcji śpiewu i pochwalił jej pierwszą pracę w domu. Wydawało się, że życie będzie zawsze tak zmierzone i szczęśliwe ...
Wszystko załamało się w 1917 roku. Coraz trudniej było żyć w Petersburgu, a kapniści przenieśli się do Sudaka. Rostislav Kapnist w zimie 1921 r. Zastrzelił represje Czeka.
Lisa, starsza siostra Marii, nie przeżyła śmierci ojca - umarła z powodu złamanego serca. Anastasia Dmitrievna wraz z innymi dziećmi ukrywała się w wąwozach,dwór został splądrowany i zniszczony.
Kilka lat później czerwony terror rozprzestrzenił się na pozostałych członków rodziny. Tatarzy krymscy, wysoko ceniony hrabia Kapnist, pomógł wdowie i córce Maszy uciec Sudakowi, zapewniając im narodowe stroje. W wieku szesnastu lat Maria Kapnist ponownie powróciła do Petersburga (obecnie Leningrad).
Siergiej Mironowicz Kirow stał się patronem matki. Matka dostaje pracę, córka - możliwość nauki. Więc Maria znajduje się w studiu teatralnym. W Leningradzie poznaje dawnego wielbiciela Lizi, jej starszą siostrę, inżyniera elektryka Georgi Kholodovsky, przyjaciela z Sudaka. Powieść jest związana ...
W grudniu 1934 r. W Smolnym padły strzały: Kirov został zabity. W mieście są aresztowania ogólne. Los najpierw rzuca Maria Kapnist do Kijowa, a potem do Batumi. A oto pierwszy areszt: 27 sierpnia 1941, zdanie - 8 lat w obozach. Zaczęło się prawdziwe piekło ...
Aresztowany jako "niewiarygodny element" (skoro był z rodu szlacheckiego), Kapnist przeszedł przez wiele najgorszych obozów od 15 lat: od gorących piasków Karagandy po zamarznięte stepy Taishet.
Gułag nie jest zamkiem If. To ciężka praca. To jest głód. To jest upokorzenie.Codziennie była w beczce opuszczonej do kopalni na 60 metrów. Ale ani codzienna ciężka praca, ani ciągłe bicie, ani nękanie dowódcy obozu nie złamały jej woli.
Później przypomniała: "Etapy, przesyłki, obozy. Nigdy nie powiedzieli, dokąd zmierzają, wtedy się dowiedzieli. Scena z obozu w Karagandzie w Zhezkazgan jest na zawsze zapamiętana. Pustynia. Upalne słońce Silny wiatr z piaskiem. Ludzie umierają jak muchy. Udręczone wszelkie pragnienie. Dzhezkazgan był prawie najokropniejszym miejscem. Węgiel został wydobywany. Rano zeszli do kopalni, poszli w nocy. Moje ręce i nogi bolą nieznośnie.".
Maria Kholodovsky, jej serdeczny przyjaciel, pomógł Marii Rostislavovnej przetrwać w tych strasznych warunkach. Gdziekolwiek by nie była, znajdował ją i wysyłał paczki z bułką tartą, suszonymi owocami, cebulą, ratując ją przed głodem i szkorbutem.
Każdego roku, w dniu swoich urodzin, 22 marca, stare rosyjskie święto - Dzień Larków, otrzymała swój tradycyjny, ulubiony dziecięcy prezent - skowronki wypiekane z ciasta.
Kiedy strażnicy dowiedzieli się o ciąży więźnia, zmusili ich do aborcji. Maria kategorycznie odmówiła. Obsypany zastraszaniem. Wybiła zęby, żeby nie ugryźć.Wylano zimną wodę i pozostawiono na zimno. Nic jednak nie pomogło - w 1950 r. W obozie Maria Kapnist urodziła córkę Radisława.
Kto stał się jej ojcem, pozostał tajemnicą. Po urodzeniu dziecka Maria nie otrzymywała łask od opiekunów. Wręcz przeciwnie, sytuacja uległa pogorszeniu. Praca musiała być większa. Już w osadzie musiały wysyłać ciężkie pudła, udając mężczyznę. Pewnego dnia nie mogła tego znieść i straciła przytomność. Po tym Mary poczuła ulgę. Radu zidentyfikował w przedszkolu.
Długo wyczekiwana i cierpiąca córka Maria chroniła najlepiej, jak potrafiła. Drugi okres - dziesięć lat - otrzymał za uderzenie nauczyciela przedszkola, który wyśmiał jej dwuletnie dziecko. Tymczasem mała Rada została wysłana do sierocińca w Krasnojarsku.
Kapnist dostał się do nowego aresztu i rozpoczął strajk głodowy, domagając się, by dano mu dziecko. Nieustannie wysyłała zapytania o miejsce pobytu swojej córki, ale za każdym razem po tym została wysłana do innego obozu.
Przyjaźń z Valentiną Ivanovną Bazavluk, którą poznała w jednym z obozów, pomogła Mary przetrwać. Przyjaciele zgodzili się, że który z nich zostanie wydany wcześniej, znajdzie Radisława.
W 1956 r. Maria Kapnist znalazła wolność. George Evgenievich z pięknym bukietem spotkał ją na stacji. I nie wiedziałem. Miała 44 lata i wyglądała jak stara kobieta ...
Scena była straszna, tragiczna. On i ona rzucili się na już opuszczoną platformę, w końcu Kholodovsky przedłożył bukiet Marii Kapnist słowami: "Nie spotkałeś się i nie spotkałem tego, na który czekałem.Odwrócił się i odszedł, jak nazwała go Maria Rostislavovna, to był szok ...
George po prostu nie rozpoznał w swojej pomarszczonej, bezzębnej, siwiejącej kobiecie swojej Marii, Marii, którą przez wiele lat wysyłała paczki, starając się uczynić życie co najmniej jakoś łatwiejszym dla obozu. Maria Rostislavovna przypomniała sobie jego twarz, gdy w końcu zrozumiał, kto jest przed nim do końca życia. Pozostali przyjaciółmi, ale nie więcej.
Córka, którą Valentina Iwanowna znalazła i wzięła do siebie, nie przyjęła swojej matki. Dziewczyna nie rozumiała, dlaczego mama nie miała tyle czasu. I już miała matkę - Valentinę Iwanownę.
W chwili rozpaczy Maria Rostislavovna napisała kiedyś: "Doświadczyłem takich okropnych obozów, ale kiedy spotkałem się z moją córką, która nie chciała mnie przyjąć, doświadczyłem straszniejszych tortur.".
Później nastąpiło ocieplenie między córką a matką. Rada powiedział: "Pierwszy raz przyjechałem do mamy, gdy miałam 15 lat i dostałam urodziny. Tam po raz pierwszy poczułem, że jest to osoba, ponieważ ludzie ją kochają. Była to niezwykła atmosfera, którą stworzyła. Zawsze gromadziła wiele osób w różnym wieku i różnych zawodach. Gdy tylko weszła, wyglądało to tak, jakby przyleciał świeży wiatr i rozpoczęła się niesamowita rozmowa.
Po 15 latach obozów i wysyłek Maria Kapnist przybyła do Kijowa. Życie musiało zaczynać się od zera. Nie było gdzie mieszkać, a noc spędzała na dworcach, w ogrodach publicznych, budkach telefonicznych. Aby zdobyć choć trochę pieniędzy, pracowała jako masażysta i woźny. Na scenie i kręceniu filmu nawet się nie śniło.
Po trudach obozowych Maria Rostislavovna w jej 44-letniej historii wyglądała na całą 70. To pomogło jej uzyskać pierwszą rolę. Stała w bluzie w pobliżu kasyn kina Dovzhenko, podbiegł młody reżyser Jurij Łysenko i słowami: "Jaki film kręcisz?"- zaciągnął się na zestaw obrazu" Tavria ".
Sukces tej debiutanckiej pracy przyciągnął do niej uwagę wielu reżyserów studia filmowego Dovzhenko.Byli zachwyceni jej wyrazistym wyglądem i wypełniali oferty gry arystokratów, mniszek, czarownic. Profil drapieżny, wyniosły wygląd i staromodne obyczaje - wszystko to niezmiennie przykuwało uwagę widza.
Później zyskała sławę za swoje charakterystyczne obrazy - hrabinę, panie, tajemnicze staruszki, Cyganie i czarodziejki. W nowych przygodach jankesów na dworze króla Artura zazwyczaj wykonywała trzy role naraz - Fatum, rycerz i matka przełożona.
W słynnym filmie przygodowym "Brązowy ptak" Maria Kapnist pojawiła się jako tajemnicza, straszna hrabina. W fantastycznej komedii Aleksandra Mayorowa "Szansa" wcieliła się w rolę wysokiej społecznej pani Milicy Fedorovny.
Oto kilkanaście najbardziej znanych filmów (jest ich ponad 120) z udziałem aktorki.
Chociaż Maria Kapnist sama nazwała swoją Baba Jagę żartem i podążyła za jej wizerunkiem dziwnej, nawet szokującej kobiety, jej mądre słowa przypominają głośne uderzenie w otaczający cyniczny świat: "Nie śmiej się ze starości mężczyzny, którego młodości nie widziałeś"…
W 1993 r. Los Marii Kapnist zadał ostateczny cios. Bała się podziemnych korytarzy: po okropnych kopalniach Kazachstanu rozwinęła się klaustrofobia - lęk przed zamkniętymi przestrzeniami, lochami.
Nieodparty strach spowodował, na przykład, podziemne przejścia. Samochód trafił 79-letnią aktorkę na Victory Avenue w Kijowie, w pobliżu studia filmowego Dovzhenko. W samochodzie pogotowia jej ekscelencja wypowiedziała ostatnie słowa: "Kierowca nie jest winny ..."
Podczas leczenia urazów Maria Rostislavovna przeziębiła się i zmarła 25 października 1993 r. W szpitalu w Kijowie z powodu komplikacji. Hrabina została pochowana na rodzinnym cmentarzu w miejscowości Verkhnyaya Obuchiwka (region Połtawa).
Kapnist nigdy nie grał swojej głównej roli. Ale najważniejszą rolą Marii Rostislavovny było jej życie - udało jej się wyjść zwycięsko z walki w bezbożnym wieku, który nigdy nie zdołał jej rozruszać.
"Każda chwila życia jest wyjątkowa, nieoceniona. I chociaż życie dało mi wiele trudnych prób - nie narzekam na mój los. Dawanie siły innym jest największą radością życia. Bądź miły. Pamiętaj, że najlepszą rzeczą na świecie jest czynienie dobra".
Te linie należą do Marii Rostislavovny Kapnist. Prawdopodobnie można je nazwać testamentem utalentowanej aktorki, silnej i mądrej kobiety.
Jeśli interesuje cię trudny los naszych sławnych rodaków, zwróć uwagę na artykuł o Marii Aleksandrownej Gartung, najstarszej i najmilszej córce Aleksandra Siergiejewicza Puszkina.
"100 lat jest nieprzyzwoite, ale chcę nadal żyć ... "- powiedziała słynna piosenkarka Isabella Yurieva, która była symbolem epoki, zafascynowana swoim urodą mężczyzn, i zdobyła miliony serc swoim głosem, a opowiemy Ci o biografii tej uroczej kobiety.
